( 10. )
Hij dacht dat zijn tijdschema's hem wel zouden redden. Maar alles was hij nu kwijtgeraakt. De gemeten tijd, de verstreken tijd. De opoffering en het zuivere. De verdwenen gebeurtenissen. De aandacht. De verdwenen mogelijkheden, genummerd, geteld, ingeschreven. En de volgenden. En hij las de lijsten met namen. En hij zag zijn naam en het was iemand anders. En op de terugweg vond hij een andere weg, die misschien wel geen terugweg was. Hij vond zijn steentjes niet meer. Die hij had neergelegd. Hij vond dat jammer maar kon er niet te lang bij stilstaan. Als de onderdelen van oude gedachten in een toekomstig verleden. Hij sprak daarom liever niet. Het was alsof hem ( een ) opdracht was gegeven ( om ). Langzaam stil ( te ) gaan staan. Te langzaam. Stilte. Hij sprak daarom liever in het geheel. Niet. Gaan staan. De stilte vermijden. Verzamelen en aan elkaar lijmen. Zegeningen tellen. Sprak hij niet. Was hij stil. Daar ging er één met een draagbare stereo vandoor. Sprak hij. Een kraakwacht van hier tegenover. Sprak hij niet. Een man op een grijze scooter nam een afval emmer met CocaCola opdruk mee. Niet. De kraakwacht is terug en keurt de spullen. In korte broek en een Hawaïhemd, het lange haar in een staartje bijeengebonden. Een man met een bakfiets pakt een keukenrek met aardewerken laatjes en potjes. Een al wat oudere vrouw met al 2 bomvolle tassen bij zich begint ook te zoeken. Ze neemt nog een doos mee. Een ouder echtpaar vertrekt met een krukje van rotan. Spreken was niet hetzelfde als denken. Een vrouw op de fiets neemt het rotan voorraadkastje mee, de man op de bakfiets verdwijnt na nog wat klein spul te hebben opgepakt, waaronder een strijkijzer. De grijze scooter komt terug en neemt nog een afvalbak mee, opdruk 'Beefeater'. De anti-kraak taait het af met een boek en 3 cassettebandjes. Een vrouw van onbestemde leeftijd, tussen de 30 en 50, nam de andere cassettebandjes mee, in twee bewaarkoffertjes. De onlangs overleden buurman van de flatwoning op een etage lager had ook een vlaggenstok. Het uitspreken van een gedachte, dat was het niet. Het spreken was het spreken zelf, een soort toneelspel.