( 6. )
Vaak fietst u op plekjes, waar u met de auto niet eens mag komen. De klokjes van de bloemen des velds. Piekfijn in orde. De biologische rivier. Voorschrift van de dokter. Genieten van de prachtige natuur, ( figuurlijk ) perfect gezond en dit jaar ( rang ) schikken ( voor ingewijden ). Zeggen ze. Alles wat ze zeggen is alles wat ze gezegd hebben, en alles wat gehoord is, is minder dan wat ze zeggen ( zoveel ). Waar de aandachtspanne aan het begin al drietiende seconde was, en er geen beeld ( overkapping ) of kleur was om direct verbondenheid mee te voelen, is al het verdere een oogwenk te veel. Dan zitten we al snel afgescheiden. Verdwaasd. Snel weer weg hier. Ergens anders zal het beter zijn. Zie de exotische stranden, de begroeide rotsformaties net buiten de kust, in het licht van de ondergaande zon. Thailand. Antartica. Daar zal minder verontrusting zijn, minder zelf alleen. Minder zelf alleen met ethische principes. De ander - dan wel te verstaan. Zie jezelf op die vakantiefoto's. Een verlangen naar ruisende golven, een strand. Frisse lucht. Veel zon. Ergens anders heen, daar zal het beter zijn. Eenmaal daar aangekomen was het inderdaad elders beter, maar kon men weer niet weg. Of te moeilijk. Een probleem van alle tijden. Een soort van geen doorkomen aan. In het meerdelig 'Barbara-Altaar' heeft broeder Francke ( Meister Francke ) zo rond 1425 'Das Mauerwunder' verbeeld. De in dit paneel weergegeven muur blokkeert de achtervolging van een aanbidder van de heilige Barbara. De muur symboliseert een situatie zonder uitweg. Op het paneel onder dat met het 'muurwonder' ziet men de 'Geseling van de heilige Barbara'. Een intrigerend onderdeel van dit altaarstuk, waarvan de middenpanelen uit beschilderd houtsnijwerk bestaan. Te bezichtigen in het Nationaal Museum in Helsinki, Finland. Elk plaatje ligt in het verlengde van het vorige. Gaandeweg legde hij steentjes neer, om zijn weg terug te vinden. Elke afbeelding is onderdeel van de verzameling afbeeldingen. Maar op zijn terugweg vond hij slechts vernielde huizen, verbrande schepen en volledig verdwenen woonsteden. De afbeeldingen die hij kent zijn slechts een zeer klein onderdeel van de totale hoeveelheid afbeeldingen die de wereld rijk is. Zijn pad loopt een verdwenen verleden in. Alle zinnen ook. Ons wedervaren herinnert zich. Elke zin. Een vlucht witte vogels komt aangevlogen en landt op het strakke blauwe water. Elk woord. De vogels veranderen in ijsberen. Als de spanne te groot is stort de overkapping in. De ijsberen dansen op het water. Alle woorden. Hij ziet ze van onderaf. Je moet behoedzaam opereren. Niet alles uitleggen. Het water is glad als een spiegel, doorzichtig als glas. Op 28 november 1501, zo'n vijfenzeventig jaar nadat Meister Francke zich met het vervaardigen van het 'Barbara-altaar' bezighield, huwde Filibert met Margaretha, die hij eerder aan het Franse hof had leren kennen. Hij ziet de onderkant van de poten van de ijsberen. De zachte kussentjes van hun pootzolen. Ze dansen met gratie. Hij bemoeide zich niet met de staatszaken maar bracht zijn tijd door met de jacht en toernooien. Boven de glazen dansvloer met de dansende ijsberen ziet hij het ongelijkzijdig brede plafond dat versierd is met Egyptische hiërogliefen in goud en aardekleuren. Margaretha hield zich bezig met de bestuurszaken. De hiërogliefen veroorzaken de prachtigste xylofoon klanken. Amper drie jaar na zijn huwelijk overleed hij. Dan schuift het enorme ongelijkzijdig brede plafond opzij, kantelt, en klapt open als het deksel van een doos. Filibert stierf na een jachtpartij op een hete dag, toen hij overvloedig ijskoud bronwater had gedronken. Hij is even erg bevreesd dat het ongelijkzijdig brede, en ontegenzeggelijk loodzware, plafond op hem gaat vallen. Margaretha was ontroostbaar en nam zich voor de weduwekap tot het eind van haar dagen te dragen. Dan onthult het opengeklapt plafond een ontzagwekkende sterrenpracht, een blik op de oneindige kosmos vol schitterende sterren.