Wat ze zeggen. Dat je op een spoor zit waar je niet meer af komt. Dat je dus geen lid van een populaire muziekgroep bent terwijl je dacht dat je daar naar toe op weg was. Dat dat zich zou materialiseren. Vanzelf. Mooi niet. Dat gaat vandaag niet meer lukken. Of, zoals Charlotte Brontë schreef in 'Villette': "Nu, my friend had toch nog een heel andere klank en betekenis dan mon ami; het ademde niet dezelfde graad van intieme dagelijkse genegenheid; mon ami kon ik beslist niet tegen M. Paul zeggen, maar my friend wel, en ik deed dit dan ook zonder moeite." ( Villette, vertaling Elisabeth de Roos en C.J. Kelk, uitgeverij Contact 1951, blz. 311 ). Kijk, dat is andere koek en moeite. Daar is betekenis en intrinsieke lading van het woord als communicatie, als etiket, label gewogen en gekozen. Met zorg. Ook in de vertaling. Anders dan de willekeurig aan elkaar gelijmde fragmenten die ons tegenwoordig voorbij flitsen op onze schermen. Automatisch vertaald. Elk stukje tekst een mogelijke waarde in geld, in macht. Elk woord een mogelijke domeinnaam. Kom er eens om. Popgroup. Family Dogg. And sympathy is what we need my friend. Dresses. Cause there is not enough love to go round. Luftballons. Nena. Genau. Jetzt. Ten Years After. Elke rij en elke kolom bevat de cijfers 1 tot en met 8. Het slagingspercentage ligt rond de 15 procent. Het zal in 2015 zijn geweest, of misschien 2017, dat deze informatie ons bereikte. Naar het toen scheen zijn in Nederland twaalfduizend mensen actief voor een politieke partij.