Hij kan zich herinneren dat hij wakker werd en dacht "ik kan niets" en dacht dat moet ik niet denken, dat moet zijn ik kan nog wel iets ( tel je zegeningen ). En hij dacht "dat moet dan zijn ik kan ( nog ) lopen, ik kan ( nog ) ademen, ik kan de zon zien ( schijnen ) en de boombladeren in het zonlicht zien dansen - ( zien ) ( bewegen ) en ik kan voelen ( werkelijk? ) of dan misschien alleen pijn of ook tederheid ( een kusje op oma's wang ). En hij dacht ik kan mij herinneren ( hoewel ik veel vergeten ben ) ik kan vergeten". En dat na een verwerking in het onderbewustzijn ( waarschijnlijk ) verandert de zekere vaststelling "ik kan niets" hopelijk voor enige tijd in positieve motivatie. Zo wordt gesuggereerd. Dat valt althans op te maken uit de vraag "kunt u negatieve gedachten makkelijk veranderen in postieve gedachten?" Alweer een vraag uit een enquete. Een enquete die de vorige dag is ingevuld. De vragen zijn beantwoord en vergeten. Behalve die ene dan.
Je kunt het verleden geen nieuw leven inblazen. Je kunt het verleden niets bevelen. Je kunt het niet annuleren. Een bevel is een bevel. Geannuleerd. Op bestelling gemaakt. Niet annuleren. Het bevel hebben. Annuleren. Bestellen. Niet annuleren. Een order plaatsen. Niet annuleren. Ordenen. Niet annuleren. In orde brengen. Wandelen. Hij had uiteindelijk alleen rekenschap te geven over zichzelf. Al was de vraag "wat heb jij voor de mensen gedaan?" De flatwoning van de onlangs overleden buurman op een etage lager wordt leeggehaald. "Wie heb jij geholpen?" Al z'n spullen op straat. Het wordt, gelukkig, nog door een zorgzame broer en neef gedaan. Ze doen het netjes. Maar hoe dan ook, de rommel staat op straat. En de eerste voorbijgangers nemen al spullen mee.