Versnipperd

 love_out_here 



( 1. )

Deze tijd is moeilijk te beschrijven. Het gebruik van de vaste telefoonlijn daalde in het eerste kwartaal met 16 procent naar drie komma vijfenzeventig miljard belminuten. Ik denk aan schrijvers. Schrijvers met een schrijfmachine. Morgen naar de stembus. De wind in de zeilen. Ik denk aan Nelson in de zeeslag bij Trafalgar. Een vreselijke toestand. The World at War. De wereld in oorlog. Vaak en veel. Ik denk aan schrijvers met een typemachine. Kurt Vonnegut, Anaïs Nin, Remco Campert. Het aantal belminuten steeg wel licht. Hij denkt aan schrijvers wier naam begint met een ‘S’. Wellicht. Hij en ik. Hij en de schrijvers met de achternaam beginnend met ‘S’. Ik aan de schrijvers met de typemachine. Niet dat ik hem ken. Of hij mij. Niet dat dat er veel toe doet ook. Maar goed. Zeg dat. Deze tijd is moeilijk te beschrijven. En dan is daar opeens ook Nelson. Goedendag. Een Engels Nationaal icoon. Het gebruik van de vaste telefoonlijn daalde in het derde kwartaal. Deze tijd is moeilijk te beschrijven. Het gebruik van de vaste telefoonlijn daalde. In het derde kwartaal met 16 procent naar drie komma vijfenzeventig miljard belminuten. Beef Curry is een pittig gerecht van stukken rundvlees, wortelen, uien en rozijnen in een verfijnde kerrysaus. Ik denk aan schrijvers. Eenzaam staat de demonstrant in Dodewaard tegenover een peloton van de mobiele eenheid. Het aantal mobiele belminuten steeg wel licht. Uitgangspunten voor nieuwe acties. Dodewaard gaat dicht. Dodewaard blijft open. De opkomst van rechts. Ik denk aan die ander die denkt aan schrijvers wiens naam beginnen met een ‘S ‘. De staking van de Amsterdamse vuilnisophalers begint vooral in Amsterdam zichtbaar te worden. Hij denkt aan schrijvers wiens naam begint met een ‘S’. De vuilnisschepen die op verscheidene plaatsen in de hoofdstad liggen, bestemd voor grof vuil, zijn al overvol. Wellicht. Sartre, Salinger. Gedetineerde leden van de Poolse vakbeweging Solidariteit zitten te kaarten in het kamp Bialoleka in de noordelijke buitenwijken van Warschau. Hij denkt aan Brakman. De foto zou daar kort geleden zijn gemaakt. Bouwmarkten hebben het onverminderd zwaar. Niet dat ik hem ken, Brakman, of degene die aan hem denkt, die hem misschien wel kende, of ook niet. Tolstoj was zijn tijd ver vooruit. Denken aan iemand die je niet kent. Hij denkt aan jeugdboeken, aan Karl May, en P.G. Wodehouse. De Poolse militaire leider Wojclech Jaruzelski verscheen gisteren plotseling in de Zyrardow textielfabriek bij Warschau. Han G. Kresse en Willy van der Heiden, de Kameleon, Bob Evers en Eric de Noorman. De uitslagen van de examens komen binnen. Kleine kiezelsteentjes. Yvette voelt zich eenzaam en ook Peggy loopt een beetje verloren. Typisch. Toiletten. Drie duiven. 3. Hij denkt aan schrijvers en ik denk er ook aan. Hij deed dat ter gelegenheid van Wereldvrouwendag en hij onderhield zich derhalve geruime tijd met de voornamelijk vrouwelijke werknemers van de fabriek. Lege vuilniszakken. Volle berging. Leeg yoghurtpak. We hebben veel gemeen. Schijnbaar. Na de stemmingen over de aanleg van de rijksweg door het bos van Amelisweerd in de Tweede Kamer, lieten gisteren actievoerders op de publieke tribune ballonnetjes op en gooiden bladeren uit het bos de Kamer in. Blijkbaar. Wellicht. Kinderen op kinderformaat mountainbikes. Onder de arm. Al dacht ik niet speciaal aan schrijvers wiens naam met een ‘S’ beginnen. Pinchertje onder de arm. Pinchertje op het gras. Niet nader te noemen automerk. Drie tongen. Zijn. Niet zijn. Ik dacht meer aan Thomas Mann, Louis Paul Boon, Walschap, Antoon Coolen. Drie talen. Blaadjes die van een boom gevallen zijn. Drie tongen zijn blaadjes die van een boom gevallen. Het lijkt op mijn lijst dacht hij. Zijn. Typisch, hij had ooit een lijst. Gras. Typisch, ik ook. De schoenen hebben lange spitse punten dit jaar. Ik had ook een lijst. Alweer het koppel met het grote leeftijdsverschil. Goed verzorgd. Ik had ook een lijst. Blaadjes die niet gevallen zijn. Imitatie, een lijst waarop hij het verloop van zijn interesses bijhield. Van een boom. Een hoed op. Wapperen met de plastic tas. Onder uiterst strenge bewaking is gisteren in Verona het proces begonnen tegen de Rode Brigadisten die in december de Amerikaanse generaal James Lee Dozier hebben ontvoerd. Peggy en Yvette. Duiven. Eindelijk hulp tegen voet- en gewrichtspijn. Tussen de kiezelsteentjes. Hij noemde die lijst zijn lijst van verloop van interesses. Geen hulp. Twee duiven. 2. Het proces is op verzoek van de verdediging, die tijd wilde hebben om de stukken te bestuderen, een week verdaagd. Mijn lijst was inmiddels danig vervuild met internetadressen. Bestelbusje. Wie doet je wat. Gezinsauto. Wat moet je ermee. Mobylette. Dat soort dingen.







 
versnipperd 
Site Map: Index |  Last updated 7 December, 2017 |  author: stardust {at} deds.nl  |  disclaimer: Statement  |  Simultaan publicatie op versnipperd.wordpress.com  |  Powered by DeDS